Certyfikacja

Certyfikacja produktów

Firma EDI dokonuje sprzedaży na rynkach krajów Unii Europejskiej.

Te dwa rynki różnią się między sobą procedurą dopuszczenia produkcji towarowej do sprzedaży, i ta procedura przewiduje, oprócz wszystkiego innego, przeprowadzenie certyfikacji.

Firma EDI ma kontakty partnerskie z państwowymi oraz niezależnymi zakładami certyfikacji, które świadczą usługi z zakresu certyfikacji produkcji, co jest niezbędne dla rozpoczęcia sprzedaży na rynkach wewnętrznych wyżej wymienionych krajów.

Wymagania Unii Europejskiej

Wcelu wwozu produkcji na teren krajów wchodzących w skład Unii Europejskiej, przede wszystkim, niezbędne jest dokonanie certyfikacji produkcji zgodnie z normami Unii Europejskiej (w dalszym ciągu „UE”).

Firma EDI, przed wwozem na teren UE, realizuje kontrolę produkcji Państwa w sprawie jej zgodności z normami UE zwracając się do właściwego biura certyfikacji, które jest naszym partnerem w dziedzinie certyfikacji.

Fachowcy firmy poradzą sporządzenie jakich dokumentów i jaka informacja o towarze jest niezbędna dla kontroli (parametry, rozmiary, skład, sposób wytworzenia itd.), poinformują o możliwości certyfikacji oraz cenie przeprowadzenia prac. Potem wybierzemy wzory towarów podlegających certyfikacji.

Termin i tryb certyfikacji ustala się w każdym konkretnym wypadku. Po zakończeniu kontroli będzie otrzymany protokół kontroli, gdzie zostanie wskazane czy odpowiada produkcja Państwa wszystkim niezbędnym normom UE. Jeśli towar nie odpowiada, wtedy są wskazane te parametry, które powinny odpowiadać normom. Na podstawie danego protokołu nasza spółka sporządza deklarację zgodności i, jeśli jest konieczne, dokonuje oznakowania towarów znakiem zgodności CE.

Oznakowanie СЕ jest specjalnym paszportem pozwalającym producentom swobodne rozpowszechnianie swojej produkcji na rynku europejskim. Wskazuje, że produkcja spełnia minimalne wymagania dot. bezpieczeństwa, w razie jego obecności Państwo może wwozić swoją produkcję do wszystkich krajów UE. Dane oznakowanie nadawane jest tylko produktom, jakie są regulowane przez Komisje Europejskie ds. zdrowia, bezpieczeństwa, ochrony środowiska, ale do takich produktów odnosi się więcej niż połowa obecnie importowanych do UE towarów (naprzykład, narzędzia, obrabiarki, sprzęt, zabawki itd.). Jeśli Dyrektywa Europejska dotyczy produkcji Państwa, wtedy oznaczenie CE jest konieczne. Produkcja Państwa obowiązkowo powinna być oznakowana znakiem CE jako potwierdzenie zgodności z Dyrektywami UE. W przeciwnym wypadku nie będziemy mogli sprzedać ją na rynku wewnętrznym UE.

Inne produkty powinny spełniać wymagania Ogólnej Dyrektywy dot. bezpieczeństwa towarów UE. Oznakowanie towarów dokonywane jest przez dodawanie liter “СЕ” do konkretnego produktu importowanego na rynek europejski (uznawane są przez państwa członkowskie ЕOG (Europejski Obszar Gospodarczy – European Economic Area)).

Istnieją dwa rodzaje znaku CE:

znak СЕ wydawany przez producenta
znak СЕ wydawany przez niezależny organ certyfikacji

Znak СЕ wydawany przez producenta:

СЕ

Znak СЕ stosowany jest dla produktów, zgodność których z dyrektywami europejskimi może być deklarowana przez samego producenta. Przy tym kontrola produktów przez niezależny organ certyfikacji nie jest obowiązkowa.

Znak nanoszony jest na produkt producentem lub jego przedstawicielem pełnomocnym. Producenci, którzy nie znajdują się na terenie UE, mogą upoważnić niezależny organ certyfikacji do sporządzenia dokumentacji i potwierdzenia zgodności produktów z dyrektywami europejskimi. W tym wypadku znak CE nanoszony jest bez wskazywania kodu identyfikacyjnego niezależnego organu certyfikacji.

Producent powinien zapewnić obecność niezbędnej dokumentacji technicznej oraz deklaracji zgodności zgodnie z dyrektywami UE.

Dokumentacja techniczna i deklaracja zgodności są przechowywane w ciągu 10 lat od wytworzenia produktu.

Znak СЕ wydawany przez niezależny organ certyfikacji:CE 0000

Dla określonej kategorii produktów przewidziana jest obowiązkowa kontrola bezpieczności i kontrola nad wytwarzaniem ze strony niezależnego organu certyfikacji.

Niezależny organ certyfikacji otrzymuje i kontroluje niezbędną dokumentację techniczną, wystawia deklarację zgodności produktu z dyrektywami UE oraz odpowiada za całość dokumentów w ciągu 10 lat.

Jako dowód tego, że niezależny organ certyfikacji przeprowadził obowiązkową inspekcję wytwarzania, dokonywane jest oznaczenie produktu znakiem indywidualnym tego organu certyfikacji (znak СЕ razem z kodem identyfikacyjnym niezależnego organu certyfikacji zarejestrowanego w Brukseli). Takim zmakiem są oznaczane tylko produkty, które odpowiadają „Jednolitym Normom Europejskim” i dla których są przewidziane inspekcja i certyfikacja przez niezależny organ certyfikacji.

Znak СЕ razem z kodem identyfikacyjnym niezależnego organu certyfikacji dopuszczony jest tylko dla wskazanych w dyrektywach produktów podlegających sprawdzeniu i kontroli ze strony niezależnego organu certyfikacji w procesie wytwarzania.

Wymagania w celu sprzedaży na rynkach arabskich

W wielu krajach surowo pilnują jakości halal, towary przechodzą certyfikację i, jeśli są wykryte naruszenia, wtedy producenci podlegają grzywnie w wielkim rozmiarze.

W WPN halal-industria rozwija się w ciągu zaledwie 10–15 lat, podczas gdy w Ameryce i Europie to jest norma życia społecznego.

W Ukrainie system kontroli produkcji realizuje „Centrum badań i certyfikacji halal „Alraid” przy współpracy z Duchownym Zarządem Muzulmanów Ukrainy „Umma”, w składzie którego funkcjonuje „Komitet ds. Fatw przy DZMU „Umma”. Do jego składu wchodzą imamy z wykształceniem szariackim. Z danego Komitetu tworzy się komisja, która wyjeżdża na miejsce produkcji celem badania zagadnienia czy technologia produkcji odpowiada standardom „halal”.

Żeby mięso i drób odpowiadały standardom „halal” powinny być spełnione pewne warunki. «Halal» (dozwolone) nie powinno zawierać jawnie zabronionych ingredientów («haram»).

Do jednoznacznie zakazanych ingredientów odnoszą się:

padlina;
krew;
wieprzowina;
zwierzę jest zabite bez imienia Boga, zabite w imię jakiegoś bóstwa lub świętego (bałwochwalstwo);
zwierzę jest zabite przez uduszenie lub innym zwierzęciem; jakie zmarło wskutek działania wysokiego napięcia, uderzenia lub padania;
zwierzęta drapieżne (wilk, lew, tygrys i in.) oraz ptaki drapieżne (sokół, jastrząb, orzeł i in.);
mięso z psów, osłów i mułów;

Wszelkie takie zakazy dotyczą nie tylko podstawowego surowca (mięsa i tłuszczu), ale rozszerzają się również na surowiec pomocniczy i materiały takie jak dodatki, wypełniacze, przyprawy, osłonki naturalne do kiełbas, zagęstniki żelatynowe i inne.

Czasami ekspertów na miejscu produkcji spotykają „wszystkim gotowym” – producent zawczasu wyjaśnia jakie warunki są niezbędne celem osiągnięcia zgodności ze standardem „halal” i już potem zwraca się za certyfikacją. Zdarzają się również wypadki przeciwstawne, kiedy przekonanie producenta o swoich możliwościach dot. ubiegania o uzyskanie certyfikatu opiera się na zwyczajnych stereotypach o muzułmanach i ich normach spożywczych. Naprzykład, niektórzy uważają, że certyfikacja „halal” – to jest prosto muzułmańskie błogosławienie: przyjedzie imam, który da takie błogosławieństwo, i nie potrzeba żadnych szczególnych warunków produkcyjnych. Inni uważają, że wykluczając takie ingredienty jak wieprzowina i alkohol, oni już wytwarzają „halal” produkcję, i jest potrzebny zaledwie certyfikat. Ktoś uważa za możliwe dodawać do „halal” mięsa dodatki niewyprobówane, co czyni także certyfikację nieważną.

Co to jest «Halal»?

Słowo «halal» (z arabskiego «al-halal» – «dozwolone») – pojęcie, jakie oznacza, przede wszystkim, bezpieczeństwo, czystość, korzyść dla zdrowia człowieka, nieobecność w produktach spożywczych szkodliwych konserwantów i dodatków. W życiu muzułmańskim pod nazwą „halal” rozumieją zazwyczaj mięso zwierząt, spożycie którego nie narusza isłamskich zakazów spożywczych oraz odpowiada wymaganiom okresu przydatności i przechowywania, ponieważ produkcja starannie jest kontrolowana przez właściwy halal-komitet.

Isłamskie ustawy odżywiania są bazowane na Koranie, wyciągnięte z ksiąg Hadis, które opowiadają o czynach i sentencjach proroka Mahometa (Pokój z nim i błogosławieństwo), oraz otrzymane za pośrednictwem ekstrapolacji i wniosków z tekstów Koranu i Hadis wyprowadzonych prawnikami muzułmańskimi.